Radło
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Radło – narzędzie rolnicze wynalezione ok. 4000 r. p.n.e. w epoce neolitu, (według innego źródła 5500 lat p.n.e. w Mezopotamii)[1] służące do spulchniania gleby bez jej odwracania. Pierwotne radło było wykonane z drewna i składało się z symetrycznej radlicy (elementu pracującego w glebie) i grzędzieli (elementu do zaprzęgania zwierząt)[1]. W późniejszym okresie radlica była wykonywana z żelaza. Radło mogło być ciągnięte przez człowieka lub zwierzęta pociągowe – woły i, później, konie (świadczą o tym różne rozmiary radeł odnalezionych w osadzie w Biskupinie). Na ziemiach polskich radło było stosowane do końca XII w., kiedy zostało wyparte przez sochę, która została z kolei wyparta przez pług[1].
Ten artykuł dotyczy narzędzia. Zobacz też: Radło (metrologia). |
Nie mylić z: rodło. |
W późniejszym okresie radło było stosowane jako narzędzie pielęgnacji gleby; do spulchniania, niszczenia chwastów, obsypywania roślin[2].