Redemptor hominis
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Redemptor hominis (łac. Odkupiciel człowieka) – pierwsza encyklika papieża Jana Pawła II, ogłoszona 4 marca 1979 i poświęcona Jezusowi Chrystusowi jako Odkupicielowi.
Autor | |||
---|---|---|---|
Tematyka | |||
Typ utworu |
encyklika papieska | ||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania | |||
Język | |||
Data wydania | |||
Wydawca |
Libreria Editrice Vaticana | ||
|
Wagę encykliki wyznaczają dwa aspekty. Pierwszy wynika z tego, że był to dokument programowy pontyfikatu, drugi natomiast z tego, że była to pierwsza w historii encyklika z zakresu antropologii teologicznej.
Redemptor Hominis, jako dokument programowy pontyfikatu, porusza wszystkie elementy, o których papież mówił w homilii wygłoszonej w czasie mszy inauguracyjnej, a które zawarte zostały w zawołaniu Otwórzcie drzwi Chrystusowi, w wizji oczekiwania na nadchodzące nowe tysiąclecie, a także w zapowiedzi wypełnienia postanowień Soboru Watykańskiego II. Późniejsza realizacja przyjętych w encyklice założeń ułatwia interpretację dokumentu, a sam papież z wydanej w 1994 adhortacji Tertio millennio adveniente nazywa swą pierwszą encyklikę kluczem hermeneutycznym pontyfikatu[1]. W tym samym roku w wywiadzie z Vittorio Messorinim pt. Przekroczyć próg nadziei papież powiedział o encyklice:
Jej treść przyniosłem właściwe z sobą. Musiałem tylko niejako przepisać z pamięci i doświadczenia to, czym żyłem u progu pontyfikatu. Podkreślam to, ponieważ Encyklika stanowi potwierdzenie z jednej strony tradycji szkół teologicznych, z których wyszedłem, z drugiej zaś, stylu duszpasterstwa, do którego się odwołuję. Tajemnica Odkupienia jest tutaj widziana oczyma wielkiej odnowy człowieka i wszystkiego, co ludzkie. Tak to widział Sobór, zwłaszcza w "Gaudium et spes"[2].