Retikulocyt
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Retikulocyt, retykulocyt, proerytrocyt (skrótowo Ret.) – niedojrzała postać krwinki czerwonej, która w szlaku erytropoezy bezpośrednio poprzedza dojrzałą krwinkę czerwoną, czyli erytrocyt. Jego powstawanie jest związane głównie z uzupełnianiem fizjologicznie niszczonych krwinek czerwonych oraz wyrównywaniem (kompensacją) skutków zdarzeń lub chorób w których dochodzi do utraty, czy niszczenia erytrocytów (np. krwotoków, zimnicy).
Szybkie fakty Skrót, Referencyjna metoda oznaczania ...
retikulocyty – niebarwiony (strona lewa) i barwiony azurem B (strona prawa). | |
Względna liczba retikulocytów | |
Skrót |
R% |
---|---|
Referencyjna metoda oznaczania | |
Pozostałe metody |
1. mikroskopowe wyznaczanie udziału retikulocytów na 1000 erytrocytów przy zastosowaniu specjalnego barwienia |
Zakres wartości prawidłowych |
dorośli – 0,2–2% |
Zamknij
Proerytrocyty zostały odkryte w 1890 roku przez Paula Ehrlicha, niemieckiego bakteriologa i chemika[2][3].