Rezydencja w Monachium
rezydencja królów Bawarii / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Rezydencja w Monachium?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Rezydencja (niem. Residenz) – rezydencja królów Bawarii w Monachium w Niemczech.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Kraj związkowy | |||
Miejscowość | |||
48°08′28″N 11°34′41″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Budowana od końca XVI do połowy XIX w. Tworzy ją zespół wielu budowli od dwu- do czterokondygnacyjnych, zgrupowanych wokół dziesięciu zamkniętych lub półotwartych dziedzińców. Budowle te reprezentują przegląd stylów architektonicznych od renesansu przez barok i rokoko po klasycyzm. Obiekty są zgrupowane w trzy główne kompleksy: Königsbau, Rezydencja Maksymiliańska (niem. Maximilianische Residenz) oraz Festsaalbau. Od 1920 r. Rezydencja służy głównie celom muzealnym, kulturalnym i reprezentacyjnym. Zespół muzealny obejmuje łącznie 130 pomieszczeń.
Pod koniec XIV w. Wittelsbachowie przenieśli się z dworu Alter Hof, położonego w centrum miasta, do nowej siedziby, która znajdowała się wówczas na północno-wschodnich krańcach Monachium. Pomiędzy 1570 a 1620 r. na miejscu pierwotnego zamku wybudowano pałac utrzymany w stylu manierystycznym, zwaną później w skrócie Rezydencją. Zespołem architektów i projektantów wnętrz, którzy pochodzili głównie z Holandii, kierował Friedrich Sustris. Powstały zabudowania wokół dziedzińców Kapellenhof (z kaplicami Hoffkapelle i Reiche Kapelle) oraz długi Brunnenhof, pośrodku którego stoi fontanna poświęcona Wittelsbachom.
Przez następne wieki pałac wielokrotnie rozbudowywano, wznosząc m.in. w latach 1751–1753 imponujący rokokowy Teatr Cuvilliésa (niem. Cuvilliéstheater). Zasadnicze zmiany przyniósł XIX w., co wiązało się z nową funkcją budowli jako siedziby królewskiej. Architekt Leo von Klenze, tworzący ówczesną przebudowę Monachium, dodał do kompleksu pałacowego od strony południowej rustykalny gmach Königsbau, zwrócony frontem ku Max-Joseph-Platz. Od strony północnej wzniesiono Festsaalbau, z oknami wychodzącymi na ogrody Hofgarten. Renesansową fasadę z czasów elektora Maksymiliana I od strony Residenzstrasse zdobią dwa okazałe portale i posąg Matki Boskiej w niszy między nimi.
Rezydencja, zniszczona podczas II wojny światowej, została w ogromnej większości odbudowana w latach 50. i 60. XX w., jednak rewaloryzacja poszczególnych pomieszczeń i obiektów trwa do dzisiaj.