Ronald Robertson
Amerykański łyżwiarz figurowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Ronald Robertson?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Ronald Frederick „Ronnie” Robertson (ur. 25 września 1937 w Brackenridge, zm. 4 lutego 2000 w Fountain Valley) – amerykański łyżwiarz figurowy, startujący w konkurencji solistów. Wicemistrz olimpijski z Cortina d’Ampezzo (1956)[1], dwukrotny wicemistrz świata (1955, 1956), brązowy medalista mistrzostw Ameryki Północnej (1953) oraz medalista mistrzostw Stanów Zjednoczonych[2].
Ronald Robertson (1962) | |||||||||||||||||||||||||
Reprezentacja | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 września 1937 | ||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
4 lutego 2000 | ||||||||||||||||||||||||
Konkurencja | |||||||||||||||||||||||||
Trener |
Gustave Lussi | ||||||||||||||||||||||||
Zakończenie kariery |
1956 | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
|
Zakończył karierę amatorską po mistrzostwach Stanów Zjednoczonych 1956, gdzie tuż przed startem zawodów został prawie zdyskwalifikowany[2]. Niemiecka Federacja Łyżwiarstwa Figurowego oskarżyła Robertsona o zażądanie dużej kwoty za występy pokazowe podczas europejskiej trasy[3]. Spowodowało to dyskusję nad statusem Robertsona jako łyżwiarza amatorskiego i konflikt federacji niemieckiej z amerykańską[3]. Dodatkowo jego ojciec, Albert Robertson obwinił największego rywala swojego syna Hayesa Alana Jenkinsa (z którym Ronald nigdy nie wygrał) o próbę jego dyskwalifikacji[3]. Ostatecznie Robertson nie został zdyskwalifikowany i po zdobyciu srebrnego medalu zakończył amatorską karierę[3]. Podpisał dwuletni zawodowy kontrakt z rewią Ice Capades opiewający na 100 tys. dolarów[2].
Był homoseksualistą[2]. W latach 50. XX wieku był związany z aktorem Tabem Hunterem, który pomagał finansować jego karierę amatorską[2].
Pracował także jako trener m.in. pomagał mistrzowi olimpijskiemu Brianowi Boitano, a następnie uczył łyżwiarstwa na publicznym lodowisku w Irvine[4].
Zmarł w wieku 62 lat na powikłania po zapaleniu płuc[4].