Rurecznikowate
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rurecznikowate, rureczniki – grupa małych i średniej wielkości, kosmopolitycznych pierścienic o czerwonawo ubarwionym, wydłużonym ciele, zaliczanych do skąposzczetów, tradycyjnie klasyfikowana w randze rodziny Tubificidae[1], a w wyniku rewizji taksonomicznych oraz decyzją ICZN z 2007 roku pod nową nazwą naukową: Naididae[2][3]. Dla zachowania zgodności z opisami w dotychczasowej literaturze w dalszej części omawiana jest grupa rureczników w tradycyjnym znaczeniu, czyli bez najadowatych. Tym ostatnim poświęcony jest odrębny artykuł.
Tubificinae | |
Tubifex sp. | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rodzina |
rurecznikowate[uwaga 1] |
Rodzina rureczników obejmuje kilkaset gatunków, wśród których niektóre są gatunkami kluczowymi dla bentosowych zespołów wód słodkich i mórz[4]. Zasiedlają powierzchniową warstwę osadów dennych bogatych w materię organiczną. Większość występuje w wodach śródlądowych, ale są też spotykane w przybrzeżnych strefach mórz i oceanów. Niektóre gatunki przystosowały się do życia w bardzo silnie zanieczyszczonych zbiornikach. Odgrywają tam istotną rolę w procesach samooczyszczania się wód[5][6]. Stanowią pokarm wielu gatunków zwierząt wodnych. Niektóre są żywicielami pośrednimi pasożytów ryb, przez co przyczyniają się do powstawania szkód w hodowlach[5].
Ciało rureczników jest długie i wysmukłe, u niektórych rozszerzone z przodu. Długość ciała najmniejszych gatunków wynosi 5–10 mm, największe dorastają do 180 mm[4]. Rozmnażają się płciowo lub poprzez architomię[6]. Wiele gatunków rureczników buduje rurkowate schronienia.
W faunie Polski odnotowano 78 gatunków, w tym 32 zaliczane do tradycyjnie rozumianej rodziny Tubificidae oraz 46 z rodziny Naididae[6], w jej dawnym znaczeniu.