Ruś Nowogrodzka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ruś Nowogrodzka[1] (ros. Новгородская земля, staroruski Новгородская земьля, staronordyjski Gardariki „kraj grodów”), zwana też Górną Rusią lub Ziemią Nowogrodzką – najstarsze znane wschodniosłowiańskie państwo założone przypuszczalnie przez Ruryka ok. 862 roku. Moment ten jest uważany za początek historii Rusi. Za panowania Olega Mądrego, ok. 884 r. doszło do przyłączenia Rusi Kijowskiej do Rusi Nowogrodzkiej. Z przyczyn geopolitycznych stolica państwa Olega została jednak wkrótce przeniesiona z Nowogrodu do Kijowa.
ok. 860–1478 | |
Język urzędowy | |
---|---|
Stolica | |
Ustrój polityczny |
monarchia |
Typ państwa |
monarchia |
Głowa państwa | |
Zależne od |
Wielkiego Księstwa Kijowskiego (990–1169) |
zajęcie |
ziem nowogrodzkich przez Ruryka |
Przekształcenie |
w Republikę |
Religia dominująca |
Ruś Nowogrodzka zaistniała jako państwo ponownie w okresie rozbicia dzielnicowego Rusi Kijowskiej. Z czasem w państwie o ustroju feudalnym rozwinęła się specyficzna forma demokracji i Księstwo Nowogrodzkie przekształciło się w tzw. „Republikę Nowogrodzką” (zw. też Rzecząpospolitą Nowogrodzką, ros. Новгородская феодальная республика). W 1478 r. Ruś Nowogrodzka została włączona do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego.