Ryton
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ryton (stgr. ῥυτόν, od ῥέω – „płynę”) – starożytne naczynie w kształcie rogu służące do picia wina przy uroczystych okazjach.
Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy. |
Jego najstarszą i pierwotną postacią był prawdopodobnie róg woli. Używane w śródziemnomorskim kręgu kulturowym, wywodziło się z Grecji, gdzie znane było już w kulturze egejskiej (egzemplarze odnaleziono w grobach szybowych w Mykenach)[1], a następnie rozpowszechnione w kręgu oddziaływania kultury greckiej. W Rzymie znane jako rhytium, wspomniane jest np. u Marcjalisa (Epigrammata II, 35).