Równanie Clapeyrona (stan gazu doskonałego)
równanie stanu gazu doskonałego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Równanie Clapeyrona (stan gazu doskonałego)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Równanie Clapeyrona, równanie stanu gazu doskonałego – równanie stanu opisujące związek pomiędzy temperaturą, ciśnieniem i objętością gazu doskonałego, a w sposób przybliżony opisujące gazy rzeczywiste. Sformułowane zostało w 1834 roku przez Benoît Clapeyrona[1]. Prawo to można wyrazić wzorem[2][3]:
Ten artykuł dotyczy równania stanu gazu doskonałego. Zobacz też: inne znaczenia terminu równanie Clapeyrona. |
gdzie[uwaga 1]:
- – ciśnienie,
- – objętość,
- – objętość molowa,
- – liczba moli gazu, będąca miarą liczby jego cząsteczek;
- – temperatura (w kelwinach),
- – uniwersalna stała gazowa: gdzie: – stała Avogadra (liczba Avogadra), – stała Boltzmanna, = 8,314 J/(mol·K).
Równanie to jest wyprowadzane na podstawie założeń:
- gaz składa się z poruszających się cząsteczek;
- cząsteczki zderzają się ze sobą oraz ze ściankami naczynia, w którym się znajdują;
- nie ma oddziaływań międzycząsteczkowych w gazie, z wyjątkiem odpychania w momencie zderzeń cząsteczek;
- objętość (rozmiary) cząsteczek pomija się;
- zderzenia cząsteczek są doskonale sprężyste.
Równanie to, mimo że wyprowadzone w ramach wyidealizowanego modelu, dobrze opisuje większość substancji gazowych w obszarze ciśnień do ok. 100 atmosfer i temperatury do 300–400 °C, oraz w temperaturze trochę większej od temperatury skraplania gazu przy danym ciśnieniu.