Samolot sanitarny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Samolot sanitarny –(ang. Air Ambulance) - specjalny samolot do transportu medycznego, przystosowany transportu cywilów lub żołnierzy, rannych lub chorych w pozycji siedzącej lub na noszach. Samoloty sanitarne służą także do ewakuacji medycznej osób rannych z miejsca działań wojennych lub z miejsca gdzie nastąpiło zdarzenie np. kleski żywiołowej, katastrofy.
Pierwsze użycie samolotu sanitarnego na świecie odbyło się we Francji w 1921 roku. Armia francuska ewakuowała swoich rannych żołnierzy z Maroka i Syrii przy użyciu 60 samolotów Breguet 14. Po Francji inne kraje stopniowo zaczęły przystosowywać samoloty do transportu medycznego (sanitarnego).[1]. Początkowo samoloty sanitarne przystosowane były do startu i lądowania na doraźnie przygotowanych lądowisk. Obecnie w lotnictwie sanitarnym najczęściej wykorzystywane są śmigłowce sanitarne do transportu na bliskich odległościach i mają możliwość lądowania w trudnym terenie, blisko miejsca zdarzenia. Do przewozu osób rannych, ciężko chorych pacjentów na większe odległości służą samoloty transportowe wojskowe lub specjalistyczne samoloty wyposażone w sprzęt medyczny niezbędny dla pacjentów wymagających intensywnej terapii. Załogę samolotu sanitarnego stanowią oprócz załogi lotniczej (pilot lub dwóch pilotów), specjalistyczny zespół medyczny ratownictwa medycznego: ratownik medyczny lub lekarz pokładowy[2].