Seweryn Zenon Sierpiński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Seweryn Zenon Sierpiński, metrykalnie Zenon Seweryn (ur. 7 października 1815 w Krasnymstawie (woj. lubelskie), zm. 5 lutego 1843 w Warszawie[1]) – polski prozaik, regionalista.
Nauki pobierał w szkołach w Szczebrzeszynie i Lublinie, a następnie podjął pracę w lubelskich sądach[2]. Był członkiem Cyganerii Warszawskiej, publikował w gazetach wydawanych przez tę grupę. Debiutował w 1839 r. szkicem historycznym Obraz miasta Lublina[3], uznawanym za jeden z najwcześniejszych przewodników po mieście. Dzięki tej książce zyskał miano "Pierwszego regionalisty Lubelszczyzny"[2].
Jego twórczość ukazywała się w Przeglądzie Warszawskim (1840-1842), Piśmiennictwie Krajowym (1840-1841), Nadwiślaninie (1841), Niezabudce (1841). Drobne utwory powieściowe oraz wiersze drukował pod kryptonimem S.Z.S. Jego utwory beletrystyczne wydano w trzytomowym zbiorze Nowy gabinet powieści (1840-1842).