Shōkō
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Shōkō (jap. 称光天皇 Shōkō tennō; ur. 12 maja 1401, zm. 30 sierpnia 1428) – 101. cesarz Japonii[1], według tradycyjnego porządku dziedziczenia[2].
Imię japońskie | |||
---|---|---|---|
| |||
Cesarz Japonii | |||
Okres | |||
Koronacja | |||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Data urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce spoczynku |
Fukakusa no kita no misasagi (Kioto) | ||
Ojciec | |||
Matka |
Hinonishi Motoko | ||
Przed wstąpieniem na tron nosił imię książę Mihito (jap. 実仁親王 Mihito shinnō)[3]. Był najstarszym synem cesarza Go-Komatsu. Matką jego była Hinonishi Motoko (jap. (日野西資子).
Shōkō panował w latach 1412-1428[4].
Objął tron 5 października 1412. Jednak koronacja odbyła się 19 grudnia 1414. Władzę w kraju faktyczne sprawował jego ojciec. Wobec choroby syna, który nie posiadał dzieci, Go-Komatsu kazał adoptować późniejszego cesarza Go-Hanazono, który objął władzę po śmierci Shōkō.
Mauzoleum cesarza Shōkō znajduje się w Kioto. Nazywa się ono Fukakusa no kita no misasagi[1].