Siedem Kościołów Azji
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Siedem Kościołów Azji, znane również jako Siedem Kościołów Apokalipsy – siedem głównych kościołów wczesnego chrześcijaństwa, które należały do rzymskiej prowincji Azji, o których wspomniano w Nowym Testamencie w Księdze Apokalipsy. Na greckiej wyspie Patmos Jezus Chrystus poucza swojego sługę Jana: „Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom: do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardes, Filadelfii i Laodycei” (Ap 1,11). „Kościoły” w tym kontekście odnoszą się do lokalnych społeczności i zgromadzeń chrześcijan żyjących w każdym mieście, a nie tylko do budynku lub budynków, w których zbierali się wierni[1].
Siedem kościołów znajduje się w[2]:
- Efez – kościół, który porzucił swoją pierwszą miłość (Ap 2,4)
- Smyrna – kościół, który cierpi prześladowania (Ap 2,10)
- Pergamon – kościół, który potrzebuje nawrócenia (Ap 2,16)
- Tiatyra – kościół, który miał fałszywą prorokinię (Ap 2,20)
- Sardes – kościół, który zasnął i stracił czujność (Ap 3,2-3)
- Filadelfia – kościół, który wytrwał (Ap 3,10)
- Laodycea, w pobliżu Denizli – letni kościół (Ap 3,16)