Siedem trąb
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Siedem trąb (heb. שבעת השופרות) – motyw pojawiający się od ósmego, do jedenastego rozdziału nowotestamentowej Apokalipsy Świętego Jana[1]. Według tej prorockiej księgi, Jan doznał za sprawą Boga objawienia na wyspie Patmos. Według fragmentu Ap 8:1-2, siedmiu aniołów zadęło w siedem trąb, po przełamaniu siódmej pieczęci, zabezpieczającej dokument trzymany w prawej ręce Tego, który siedział na głównym tronie[2].