Simple DirectMedia Layer
biblioteka programistyczna ułatwiająca tworzenie gier oraz programów multimedialnych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Simple DirectMedia Layer?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Simple DirectMedia Layer (skrót: SDL) – biblioteka programistyczna ułatwiająca tworzenie gier oraz programów multimedialnych. Zapewnia niskopoziomowy dostęp do sprzętu audio, klawiatury, myszy, joysticka i sprzętu graficznego za pośrednictwem OpenGL i Direct3D[1].
Aktualna wersja stabilna | 2.30.2 (1 kwietnia 2024) [±] | ||
---|---|---|---|
Język programowania | C | ||
System operacyjny | Windows, macOS, Linux, iOS i Android[1] | ||
Rodzaj | biblioteka programistyczna | ||
Licencja | 1.2 – GNU LGPL 2.0 – licencja zlib[1][2] | ||
| |||
Strona internetowa |
Jest obsługiwana przez systemy operacyjne GNU/Linux, Windows, macOS, iOS, Android[1] oraz nieoficjalnie przez Mac OS, BeOS, FreeBSD, OpenBSD, BSD/OS, Solaris, IRIX, QNX, Windows CE, AmigaOS, MorphOS, Dreamcast, Atari, NetBSD, AIX, OSF/Tru64, RISC OS, SymbianOS i PSP.
SDL został stworzony w roku 1998 przez Sama Lantingę, który w tym czasie pracował w firmie Loki, w celu przeniesienia kilku komercyjnych gier na inne niż Windows platformy systemowe. Biblioteka napisana jest w języku C, dzięki czemu można jej używać również z poziomu C++[1]. SDL stanowi wolne oprogramowanie i jest rozpowszechniany na zasadach licencji zlib[1] od wersji 1.3 (wcześniej na zasadach LGPL)[2].
Simple DirectMedia Layer wyróżnia się dużą liczbą dodatkowych bibliotek (m.in. do obsługi sieci, czcionek, innych formatów obrazów).