Siwa Przełęcz (Tatry Zachodnie)
przełęcz w Tatrach / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Siwa Przełęcz – niewielka przełęcz oddzielająca grań główną Tatr Zachodnich od grzbietu Ornaku. Znajduje się pomiędzy ostatnim na południe szczytem Ornaku – Kotłową Czubą (1840 m) a granią Siwych Turni w Tatrach Zachodnich. Przełęcz położona jest na wysokości 1812 m n.p.m. i ma postać długiego, trawiastego grzbietu. Rozdziela on Dolinę Pyszniańską (górne odgałęzienie Doliny Kościeliskiej) od Doliny Starorobociańskiej (górne odgałęzienie Doliny Chochołowskiej)[1].
Siwa Przełęcz na skrzyżowaniu ścieżek. Nad nią Tomanowy Wierch Polski i Kamienista, jeszcze wyżej szczyty Tatr Wysokich | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość |
1812 m n.p.m. | ||
Pasmo | |||
Sąsiednie szczyty | |||
49°12′18,1″N 19°50′00,0″E | |||
|
Z przełęczy i całego grzbietu Ornaku roztaczają się rozległe widoki, zarówno na Tatry Wysokie, jak i Zachodnie. Szczególnie okazale prezentuje się stąd Kamienista, Błyszcz z Bystrą i Starorobociański Wierch. Jest to też doskonałe miejsce do podziwiania niedostępnych dla turystów rejonów Doliny Pyszniańskiej i Tomanowej. Widoczny jest Smreczyński Staw. Poniżej przełęczy, na wschodnich stokach Ornaku dostrzec można niewielkie Siwe Stawki, położone w Siwej Kotlince[2].
Rejon przełęczy porasta niska murawa z sitem skuciną, którego rudziejące pędy zabarwiają już w połowie lata stoki na czerwonawy kolor. W murawie zakwitają liczne gatunki granitolubnych roślin alpejskich, np. dzwonek alpejski, kuklik górski. Obszar przełęczy i całe stoki Ornaku były niegdyś wypasane. Pojawiające się po zaprzestaniu wypasu kępy kosodrzewiny wskazują, że wkrótce cały ten obszar straci charakter hali górskiej i stanie się piętrem kosówki[3].
Nazwę przełęczy wymyślił w 1910 r. Mariusz Zaruski[2]. Siwa Przełęcz jest najdogodniejszym miejscem do przejścia z górnej części Doliny Pyszniańskiej przez Siwe Sady do Doliny Starorobociańskiej[4].