Sklawinowie
wczesnośredniowieczni Słowianie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Sklawinowie?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Sklawinowie, Sklawini, Sklaweni, Sklawenowie (łac. Sclaveni, gr. Σκλαβηνοί Sklabēnoi) – dawna nazwa używana przez pisarzy bizantyjskich na określenie Słowian niezależnie od ich nazw plemiennych[1], z czasem (VI–VII wiek) zawężona do plemion słowiańskich żyjących pomiędzy Dniestrem a Dunajem i Cisą na terenach współczesnej Rumunii, Mołdawii oraz częściowo Ukrainy i Węgier[2][3] w odróżnieniu od zamieszkujących dorzecze Dniepru Antów.
Nazwa Sklawinów pojawiła się w VI w. n.e., w dziele teologicznym Pseudo-Cezariusza z Nazjanzu[4]. Używali jej również Jordanes w swojej Kronice i Prokopiusz z Cezarei. Jordanes pisał, że ludy słowiańskie: pochodzą z jednej krwi i występują obecnie (VI w.) pod trzema nazwami: Wenedów, Antów i Sklawinów[5]. Od początku VI wieku kronikarze greccy coraz częściej wspominają o Sklawinach ze względu na ich rosnący napór na Półwysep Bałkański. W VII w. o Sklawinach "zwanych Winedami"[6] wspomina Fredegar opisując powstanie państwa Samona[7].