Soból tajgowy
gatunek ssaka z rodziny łasicowatych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Soból tajgowy[3], soból[4] (Martes zibellina) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.
Zobacz też: wieś Soból. |
Martes zibellina[1] | |||||
(Linnaeus, 1758) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
soból tajgowy | ||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||||
Zasięg występowania | |||||
| |||||
| |||||
|
Długość ciała do 60 cm. Futro gęste, brązowe, jedwabiste – w okresie letnim ciemne, a w zimowym jasne. Sobole linieją 2 razy w ciągu roku. Jak u większości zwierząt o zmiennym ubarwieniu futra ma ono znaczenie ochronne – pomaga maskować się wśród drzew lub śniegu.
Soból jest aktywny w dzień i w nocy. Poluje na drobne ssaki i ptaki (zjada także ich jaja). Żywi się także owadami, jagodami i nasionami. Swoje gniazdo zakłada w wykrotach, szczelinach i dziuplach, dzięki czemu młode są chronione przed atakami drapieżników.
Zamieszkuje górzyste lasy: Azji północnej, północnych Chin, Półwyspu Koreańskiego.
W celu ochrony wymierającej populacji sobola na Syberii powołano w roku 1917 pierwszy w Rosji państwowy rezerwat przyrody – Rezerwat Barguziński. Jeszcze w wiekach średnich masowo występował w północnej części Europy po północno-wschodnią Polskę. Polowano na niego dla cennego gęstego futra, dla którego do dzisiaj jest on hodowany w Federacji Rosyjskiej. Futro sobola wykorzystywane jest do produkcji pędzli używanych w malarstwie artystycznym.