Sorocko
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sorocko (ukr. Сороцьке, Soroćke) – wieś w rejonie tarnopolskim.
Kościół rzymskokatolicki w Sorocku | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Powierzchnia |
3,860 km² |
Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
Nr kierunkowy |
+380 3551 |
Kod pocztowy |
47620 |
49°22′42″N 25°50′44″E |
Pod koniec XIX w. część wsi nazywała się Mytnica[1]. W Galicji w powiecie skałackim, w II RP w trembowelskim. Pod okupacją niemiecką istniała gmina Sorocko w Kreishauptmannschaft Tarnopol.
W 1870 r. hr. Wacław Baworowski kupił Serocko dla swojego syna Michała, tworząc tu mocno rozwinięty folwark z kuźniami, cegielniami i wapiennikami oraz sadami owocowymi.
W okresie międzywojennym we wsi przeważali Ukraińcy, działała tu silna placówka OUN. Polacy stanowili 25% mieszkańców. Po wkroczeniu Sowietów ostatnia właścicielka Sorocka, Maria Baworowska, została aresztowana przez NKWD. Zmarła w 1940 r. w więzieniu w Tarnopolu[2].
W 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z UPA dokonali zbrodni w Sorocku, zabijając łącznie 112 Polaków, w tym miejscowego proboszcza ks. Adama Drzyzgę[3].
Do 2020 w rejonie trembowelskim.