Srocko (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Srocko (niepoprawnie Srock[1][2]) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
4 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[3] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[4], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[5][6].
Gromadę Srocko siedzibą GRN w Srocku (w obecnym brzmieniu Srock) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[5] – w powiecie piotrkowskim w woj. łódzkim, na mocy uchwały nr 35/54 WRN w Łodzi z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[7] Podolin, Srocko Prywatne i Srocko Rządowe oraz część wsi Gościmowice (od nr 106 do nr 164) z dotychczasowej gromady Gościmowice ze zniesionej gminy Srocko w tymże powiecie[8]. Dla gromady ustalono 17 członków gromadzkiej rady narodowej[9].
1 stycznia 1958 do gromady Srocko przyłączono obszar zniesionej gromady Rękoraj[10].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11].