Stan Getz
amerykański saksofonista jazzowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stan Getz, właśc. Stanley Gayetsky[1] (ur. 2 lutego 1927 w Filadelfii, zm. 6 czerwca 1991 w Malibu[1][2][3]) – amerykański saksofonista jazzowy grający na saksofonie tenorowym.
Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1927 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 czerwca 1991 | ||
Instrumenty | |||
Gatunki |
cool jazz, West Coast Jazz(inne języki), Bossa nova | ||
Zawód |
muzyk | ||
Aktywność |
1943–1991 | ||
Wydawnictwo | |||
Powiązania |
João Gilberto, Antônio Carlos Jobim, Astrud Gilberto, Charlie Byrd, Chet Baker, Gary Burton | ||
Instrument | |||
saksofon tenorowy | |||
| |||
Strona internetowa |
Urodził się w rodzinie pochodzenia ukraińsko-żydowskiego. Wychował się w Nowym Jorku. Rozpoczął karierę muzyczną w 1943, gdy został przyjęty do orkiestry Jacka Teagardena. Grał potem w zespołach Stana Kentona, Jimmy’ego Dorseya i Benny’ego Goodmana. W latach 1947–1949 występował z orkiestrą Woody’ego Hermana, gdzie był jednym z Four Brothers – muzyków sekcji saksofonów: trzech tenorowych (Getz, Zoot Sims i Herbie Steward(inne języki)) i barytonowego (Serge Chaloff(inne języki)).
W latach 50. był jednym z najbardziej znanych muzyków stylu cool. Nagrywał m.in. z Horace’em Silverem, Oscarem Petersonem i Jimmym Smithem. Od 1958 przebywał w Kopenhadze, skąd powrócił do Stanów Zjednoczonych w 1961. Na początku lat 60. jego albumy nagrane z Charliem Byrdem, a potem z João Gilberto i Antônio Jobimem wywołały modę na bossa novę. Później prowadził małe zespoły. Powrócił do intensywnego nagrywania w ostatnich pięciu latach swojego życia.
Przez wiele lat zmagał się z nałogiem alkoholowym i narkotykowym, z których wyzwolił się dopiero pod koniec życia. Zmarł na raka wątroby.