Stanisław Opaliński
starosta guzowski i nowokorczyński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stanisław Łukasz Opaliński (ur. 1647, zm. 2 czerwca 1704) – starosta niegrodowy guzowski i starosta grodowy nowokorczyński.
Łodzia | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Izabela Tęczyńska |
Syn Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego i Izabeli Tęczyńskiej, brat Jana i Zofii.
Ożenił się z Marianną Dziulanką, córką dziedzica ze Szczeki. Po jej śmierci wstąpił w związek małżeński z wdową po Wacławie Leszczyńskim, córką Krzysztofa Opalińskiego, Zofią. Po jej śmierci wstąpił do marynarki. Nie pozostawił po sobie potomstwa.
Właściciel Rytwian, Rudników, a po śmierci bezpotomnie zmarłego brata Jana – Staszowa, Kłody, Rudy, Tuklęczy, Oględowa, Koniemłót i Łubnic.
Podpisał pacta conventa Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku[1]. Poseł sejmiku opatowskiego województwa sandomierskiego na sejm koronacyjny 1676 roku[2].
Brał udział w bitwie pod Wiedniem w 1683, osobiście prowadząc 1200 pieszych, zaciągniętych swoim kosztem. W 1697 roku był elektorem Augusta II Mocnego z województwa sandomierskiego[3].
Umarł na morzu. W 1712 siostrzenica Elżbieta Sieniawska sprowadziła ciało do Rytwian, poświęcając mu w kościele pokamedulskim marmurowy pomnik i oddzielną kryptę z sarkofagiem.