Starorobociańska Przełęcz
przełęcz w Tatrach Zachodnich / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Starorobociańska Przełęcz (słow. Račkovo sedlo) – przez Słowaków nazywana Raczkową Przełęczą – przełęcz w Tatrach Zachodnich, leżąca na wysokości 1975 m n.p.m. w grani głównej Tatr pomiędzy Starorobociańskim Wierchem (2176 m) a Kończystym Wierchem (2002 m)[1]. Biegnie przez nią granica polsko-słowacka. Przełęcz znajduje się w grani z długim rowem grzbietowym pośrodku. Od południowej, słowackiej strony zbocze opada łagodnie do Doliny Zadniej Raczkowej z widocznymi niedaleko pod przełęczą Raczkowymi Stawami. Od północnej, polskiej strony zbocze podcięte jest bardziej urwistymi ścianami. Rejon przełęczy zbudowany ze skał krystalicznych i porośnięty niską murawą z bliźniczką psią trawką i sitem skuciną, którego rudziejące pędy zabarwiają stoki na czerwonawy kolor[2].
Starorobociańska Przełęcz, na wprost Starorobociański Wierch | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość |
1975 m n.p.m. | ||
Pasmo | |||
Sąsiednie szczyty | |||
49°12′16,1″N 19°48′36,3″E | |||
|
Słowacka nazwa przełęczy to Račkovo sedlo, co powoduje problemy z nazewnictwem w tym rejonie Tatr. Po polsku Raczkową Przełęczą dawniej nazywano pobliskie przełęcze: Gaborową Przełęcz i Liliowy Karb[2]. Dzięki wprowadzeniu nowych nazw obecnie sytuacja nie stwarza już kłopotów.