Stefan Lubomirski
polski działacz sportowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stefan Andrzej Lubomirski (ur. 5 maja 1862, zm. 5 czerwca 1941) – polski arystokrata, pierwszy prezes Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich.
Szreniawa bez Krzyża | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Róża Zamoyska | ||
Żona |
Natalia Zamoyska | ||
Dzieci |
Hieronim | ||
Odznaczenia | |||
|
Urodził się 5 maja 1862 w Dubrownie jako syn Eugeniusza Lubomirskiego. W 1891 rok poślubił osiem lat młodszą Natalię, córkę Tomasza Zamoyskiego[1], i zamieszkał w pałacu w Kruszynie pod Częstochową.
Już w 1886 roku zajął się hodowlą koni, w 1895 roku założył z braćmi, Stanisławem i Władysławem, spółkę zajmującą się prowadzeniem stadniny. W 1897 roku w pobliskim folwarku Widzów, który zakupiono specjalnie w tym celu, otworzono najnowocześniejszą w Polsce stadninę.
W 1909 roku powierzono mu otwarcie Wystawy Przemysłu i Rolnictwa, które odbyło się 5 sierpnia tego roku.
12 grudnia 1919 roku był obecny na spotkaniu, na którym powołano poprzednika Polskiego Komitetu Olimpijskiego, Polski Komitet Igrzysk Olimpijskich, którego został wybrany pierwszym prezesem[2].
Funkcję pełnił do roku 1921[3]. W późniejszych latach był członkiem MKOl z siedzibą w Szwajcarii.
W 1932 został odznaczony holenderskim Krzyżem Oficerskim Orderu Oranje-Nassau[4], w 1933 węgierskim Orderem Zasługi II klasy[5], a w 1937 niemiecką Odznaką Honorową Olimpijską II klasy[6].
Zmarł w czasie II wojny światowej, 5 czerwca 1941 w Krakowie.