Su Tong
chiński pisarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Su Tong, właściwie Tong Zhonggui (童忠贵) (ur. 1963 w Suzhou) – chiński pisarz. Su Tong jest jednym z najbardziej awangardowych, a zarazem kontrowersyjnych współczesnych pisarzy chińskich. Karierę pisarską rozpoczął jeszcze w czasie studiów na Uniwersytecie Pedagogicznym w Pekinie. Pierwszą powieścią, która przyniosła mu rozgłos, były Yijiusansinian de taowang (Ucieczki w 1934); kilka z jego dzieł zostało sfilmowanych.
Ta osoba nosi chińskie nazwisko Su. |
Nazwisko chińskie | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Dla twórczości Su Tonga charakterystyczne jest wykorzystanie historii jako tła i inspiracji. Pokazuje on „alternatywną wersję” historii, tworzonej przez ludzkie popędy, zwłaszcza żądze seksualne, i przekraczanie granic. Yingsu zhi jia (Rodzina hodowców maku), opisuje historię upadku rodziny, do którego prowadzą żądza i morderstwa. Mi (Ryż) to opowieść o chłopcu z chłopskiej rodziny, który najpierw dorabia się fortuny, a potem ją traci przez rozpustę i mordy. Konflikty (także kończące się śmiercią) są też obecne w jego powieści, która doczekała się znanej ekranizacji: Qiqie chengqun (Zawieście czerwone latarnie)[1]. Inną sfilmowaną powieścią jest Hongfen (Róż) osadzona w czasach początków ChRL historia dwóch sióstr-prostytutek, zakochanych w tym samym mężczyźnie.
Su Tong rozwijał też historie zapamiętane z dzieciństwa, które przypadło na lata rewolucji kulturalnej. W serii opowiadań osadzonych w realiach Chin lat 60. XX wieku rozgrywają się historie pełne brutalności, tajemnic, szaleństwa i seksu. W twórczości Su Tonga historia tego okresu jest tłem dla wielu ludzkich dramatów, klimat chaosu, walk, biedy, gwałtów i chaosu jest obecny w takich opowiadaniach jak Shujia xiongdi (Bracia Shu), Nanfang de duolu (Degeneracja południa), Ciqing shidai (Era tatuaży), czy w powieści Fengyangshu shange (Pieśń klonów i sosen)[1].
She weishenme hui fei (Dlaczego węże mogą latać), powieść Su Tonga osadzona w czasach współczesnych, także koncentruje się na ciemnej stronie życia. Głównym bohaterem jest osiłek wymuszający zwrot długów, a tajemnicza kobieta, która pojawia się w mieście wraz z inwazją węży, zamiast zostać gwiazdą filmową, kończy jako prostytutka[1].
Narracja jego powieści jest często rozbijana przez opisy wrażeń, przypadkowe zdarzenia, monologi. Su Tong (podobnie jak Yu Hua) wykorzystuje język do zwerbalizowania podświadomości, jako narzędzie, które przekracza granice świata rzeczywistego i wyobrażonego[2]. Podobnie jak inni pisarze drugiej połowy lat 80. XX wieku, Su szeroko wykorzystywał alegorie, symbolizm, metafory i starał się zagłębić w naturę ludzką. W następnych latach, gdy awangardowa literatura przestała już szokować, coraz zamożniejsze społeczeństwo szukało raczej rozrywki niż głębi, a wspomnienia rewolucji kulturalnej zacierały się coraz bardziej, Su Tong zwrócił się ku budowaniu językowych kolaży, pisarstwu ahistorycznemu, budowaniu klimatu i nastroju[3].
Mimo brutalności obecnej w jego powieściach, Su uznawany jest za jednego z najzdolniejszych pisarzy chińskiej awangardy, charakteryzującego się wrażliwością, liryzmem, głęboko analizującego ludzką naturę; cechuje się także zdolnością budowy interesujących postaci kobiecych[1].
Pięć powieści Su Tonga doczekało się ekranizacji: oprócz znanego filmu Zawieście czerwone latarnie z 1991 były to Hongfen (1995), Da hong mi dian (2004), Mo li hua kai (2004) i Ciqing shidai (2010, w produkcji)[4].
Był drugim, obok Jiang Ronga, chińskim pisarzem, który zdobył Man Asian Literary Prize, za książkę He’an (Brzeg rzeki, tyt. ang. Boat to Redemption), opowiadającą o zdegradowanym za swe oszustwa urzędniku komunistycznym, szukającym nowego życia wśród przewoźników rzecznych[5].
Obecnie mieszka z żoną w Pekinie[5], jego interesy reprezentuje chińska Agencja Literacka Peony[6].