Sylvia Beach
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sylvia Beach (ur. 14 marca 1887 w Baltimore, zm. 5 października 1962 w Paryżu), urodzona jako Nancy Woodbridge Beach – amerykańska wydawczyni i właścicielka księgarni z amerykańską literaturą w Paryżu, Shakespeare and Company(inne języki)[1]. W okresie międzywojennym, księgarnia (która pełniła również funkcję prywatnej wypożyczalni książek), była popularnym w środowiskach literackich, miejscem spotkań[2].
W lipcu 1920 roku Beach spotkała irlandzkiego pisarza Jamesa Joyce’a. Wkrótce potem Joyce dołączył do jej wypożyczalni. Joyce, który bezskutecznie próbował opublikować rękopis swojej książki Ulisses, zaproponował Beach jej wydanie[3]. Książkę wydano w 1922 r. w ilości 1000 numerowanych egzemplarzy[4]. Nie była ona jednak dostępna w ogólnej sprzedaży – Beach postanowiła sprzedawać ją na zasadzie przedpłaty i tylko we własnej księgarni[5]. Mimo popularności jaką przyniosła publikacja tej książki, zarówno Beach, jak i jej księgarni – nie była ona publikacją zyskowną[5].
Po zajęciu Paryża przez Wehrmacht w 1940 r., Sylvia Beach postanowiła nie wracać do Stanów Zjednoczonych. Księgarnia była otwarta, aż do 1941 r., kiedy Beach była zmuszona była ją zamknąć[5].
W 1956 roku napisała książkę pt. Shakespeare and Company, zawierającą wspomnienia z paryskiego życia kulturalnego okresu międzywojennego. Książka zawiera obserwacje z pierwszej ręki na temat takich osobistości, jak James Joyce, D.H. Lawrence, Ernest Hemingway, Morley Callaghan, Ezra Pound, T.S. Eliot, Valery Larbaud, Thornton Wilder, André Gide, Léon-Paul Fargue, George Antheil, Robert McAlmon, Gertruda Stein, Stephen Benét, Aleister Crowley, John Quinn, Berenice Abbott, Man Ray, oraz wielu innych[6].