Sześć sigma
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sześć Sigma (ang. Six Sigma) – metoda zarządzania jakością opracowana w połowie lat 80. przez Billa Smitha w spółce w Motorola[1]. Za to osiągnięcie w 1988 przedsiębiorstwo otrzymało Amerykańską Nagrodę Jakości im. M. Baldrige’a[2].
Ten artykuł należy dopracować |
W statystyce sigma oznacza odchylenie standardowe zmiennej. Sześć sigm oznacza odległość sześciu odchyleń standardowych od wartości centralnej rozkładu (np. średniej arytmetycznej dla rozkładu normalnego) w lewo i prawo. Analitycznie ujmując, obszar sześciu sigm w lewo i prawo od średniej arytmetycznej w rozkładzie normalnym wyznacza prawdopodobieństwo 3,4 wystąpień poza tym przedziałem na milion możliwości.
W metodzie Six Sigma przyjmuje się, że defekty w procesach występują z pewnym prawdopodobieństwem, które można opisać rozkładami statystycznymi. Celem biznesowym na poziomie Six Sigma jest zatem zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia defektów do 3,4 (trzech i czterech dziesiątych) defektu na milion okazji. W ten sposób podejście Six Sigma może prowadzić do zwiększenia powtarzalności procesów (stabilności).