Szkoła Muzyczna przy ul. Solnej w Poznaniu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szkoła Muzyczna przy ul. Solnej 12 – zespół szkół muzycznych zlokalizowany w Poznaniu przy ul. Solnej 12. Na zespół składają się:
- Poznańska Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I stopnia im. Henryka Wieniawskiego
- Poznańska Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II stopnia im. Mieczysława Karłowicza, której początki sięgają roku 1950[1][2].
Wysunięta ściana nad wejściem (tu miała powstać mozaika) | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Ulica Solna 12 |
Typ budynku |
szkoła |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Rozpoczęcie budowy |
1965 |
Ukończenie budowy |
1975 |
52°24′46,75″N 16°55′34,10″E |
Szkoła zaprojektowana w stylu modernistycznym przez Witolda Milewskiego oraz Zygmunta Skupniewicza i zbudowana w latach 1965–1975. Obiekt zaplanowano na 650 uczniów; złożony jest z trzech budynków:
- internat (zbudowany jako pierwszy),
- obiekt dydaktyczny od strony dzisiejszej ulicy Hejmowskiego (ogólnokształcący),
- budynek muzyczny z salą koncertową na 414 miejsc i salą kameralną na 150 miejsc oraz ok. 70 pokoi i sal do nauki przedmiotów muzycznych[3].
Dwa ostatnie budynki dysponują wewnętrznymi dziedzińcami.
Sale koncertowe projektowano we współpracy z akustykiem Witoldem Straszewiczem (1919–1998)[4]. Elewacje w projekcie miały być pokryte klinkierem, a na wysuniętej ścianie budynku muzycznego umieszczona miała być witromozaika, czyli mozaika z drobnych płytek szklanych (słońce w kolorach tęczy). Kurtynę w auli budynku muzycznego zaprojektował prof. Zbigniew Bednarowicz, uczeń prof. Stanisława Szczepańskiego[5]. Ani mozaiki, ani wykładzin klinkierowych nigdy nie zrealizowano, nie powstała też mała architektura[6].
W pobliżu znajdują się m.in.: Areszt Śledczy, Pomnik Adwokatów Czerwca '56, gmach prokuratur i dawny hotel Polonez.