Tasak (broń)
rodzaj broni siecznej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tasak – rodzaj siecznej broni białej o szerokiej głowni, często rozszerzającej się dodatkowo ku sztychowi.
Ten artykuł dotyczy rodzaju broni. Zobacz też: tasak (narzędzie). |
W terminologi polskojęzycznej, mianem tasaka określa się następujące typy broni:
- Tasak średniowieczny (pot. falchion[uwaga 1]) o szerokiej jednosiecznej głowni (niekiedy ściętej przy sztychu) rozszerzającej się ku sztychowi i osadzonej najczęściej w oprawie mieczowej. Tasaki pojawiły się w Europie w XIII wieku, osiągając apogeum popularności w XIV wieku i stopniowo zanikając w wieku XV.
- Krótka szabla (pot. półszabla) piechoty z XVIII-XIX wieku o jednosiecznej (węższej niż w wersji średniowiecznej) wygiętej głowni, często osadzonej w odlewanej mosiężnej rękojeści (choć nie było to regułą). W Polsce, pierwsze tasaki tego typu pojawiły się jako broń janczarów polskich w czasach saskich.[potrzebny przypis]
- Broń boczna pionierów oraz artylerzystów z XVIII-XX wieku o prostej lub wygiętej głowni, służąca równocześnie jako narzędzie do cięcia faszyny.