The Bridge (poemat)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
The Bridge – poemat epicki amerykańskiego poety Harta Crane'a, wydany po raz pierwszy w 1930[1]. Był on próbą stworzenia nowoczesnego amerykańskiego eposu[1]. Poemat jako całość był przez niektórych uznany za porażkę, jednak wiele z jego części oceniono jako jedne z najlepszych wierszy XX wieku w literaturze amerykańskiej[1]. Są one przedrukowywane w antologiach poezji amerykańskiej jako osobne liryki. Poeta ukończył The Bridge z finansową pomocą swojego ojca i znanego filantropa Ottona H. Kahna[1]. Utwór składa się z piętnastu części. Został skomponowany w sposób przypominający muzyczną symfonię. Niekiedy podkreśla się jego kubistyczny charakter[2]. W wielu jego punktach występuje tematyka morska. W części Ave Maria przedstawiony został Krzysztof Kolumb na pokładzie swojego flagowego okrętu Santa Maria[2].
Najbardziej znaną częścią poematu jest utwór To Brooklyn Bridge (Do Mostu Brooklińskiego). Fragment ten jest napisany zasadniczo wierszem białym (blank versem)[3], czyli zadomowionym w literaturze angielskiej nierymowanym pentametrem jambicznym. Od czasu do czasu poeta jednak stosuje rymy. W poniższej zwrotce, realizującej model pięciostopowego jambu, pojawia się też aliteracja, czyli współbrzmienie początkowe wyrazów.
- O harp and altar, of the fury fused,
- (How could mere toil align thy choiring strings!)
- Terrific threshold of the prophet’s pledge,
- Prayer of pariah, and the lover’s cry,[4]
Hart Crane niejednokrotnie wykorzystywał aliterację. Często cytowany są jego wersy z utworu Voyages: Take this Sea, whose diapason knells/On scrolls of silver snowy sentences,/The sceptred terror of whose sessions rends[5][6]. W kolejnej zwrotce widać użycie wyrazistej harmonii wokalicznej (asonansu)[7], czyli powtarzania samogłoski (w tym wypadku [i]) w akcentowanych sylabach[8].
- How many dawns, chill from his rippling rest
- The seagull’s wings shall dip and pivot him,
- Shedding white rings of tumult, building high
- Over the chained bay waters Liberty —[4]
Część zatytułowana Atlantis została przez poetę ujęta w strofy ośmiowersowe. Również tutaj trafiają się aliteracje: Two worlds of sleep (O arching strands of song!)[9].