Thomas Morgenstern
austriacki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Thomas Morgenstern?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Thomas Morgenstern (ur. 30 października 1986 w Spittal an der Drau) – austriacki skoczek narciarski, trzykrotny mistrz olimpijski, ośmiokrotny mistrz świata, trzykrotny mistrz świata w lotach, trzykrotny mistrz świata juniorów. Dwukrotny zdobywca Pucharu Świata 2007/2008 oraz 2010/2011. Zwycięzca 59. Turnieju Czterech Skoczni (sezon 2010/2011). W 2014 otrzymał medal Holmenkollen[4]. 26 września 2014 podczas konferencji prasowej w Salzburgu oficjalnie ogłosił zakończenie swojej kariery[5].
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SV Villach | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
29 grudnia 2002 w Oberstdorfie (9. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
29 grudnia 2002 w Oberstdorfie (9. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
11 stycznia 2003 w Libercu (1. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
11 stycznia 2003 w Libercu | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Sezon 2002/2003
W grudniu 2002 zadebiutował w rozgrywkach Pucharu Kontynentalnego w Lahti, zajmując drugie, a następnie pierwsze miejsce. Tydzień później odniósł podwójne zwycięstwo na skoczni dużej w Libercu, ustanawiając rekord czeskiego obiektu, uzyskując odległość 139 metrów. W czterech startach zgromadził 380 punktów, co pozwoliło na zajęcie 18. miejsca w klasyfikacji generalnej PK.
Udane występy w PK sprawiły, że Morgenstern dostał szansę startu w Turnieju Czterech Skoczni. W swoim debiucie w Oberstdorfie zajął 9. miejsce. W Garmisch-Partenkirchen był 25., w Innsbrucku 12., a konkurs w Bischofshofen zakończył na szóstej pozycji, co pozwoliło mu zająć miejsce w czołowej dziesiątce turnieju.
11 stycznia 2003 wygrał konkurs PŚ w Libercu. Był to dopiero jego piąty start w zawodach tej rangi. Potem wystartował w Zakopanem, gdzie zajął 7. i 12. pozycję. Do rywalizacji powrócił dopiero w Turnieju Nordyckim. W swoim debiucie na mamuciej skoczni w Planicy zajął dziewiąte i ósme miejsce. W tym samym sezonie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów. Triumfował zarówno w konkurencji indywidualnej (wyprzedził Roka Benkoviča i Jana Mazocha) oraz drużynowo wraz z Manuelem Fettnerem, Christophem Stricknerem i Rolandem Müllerem.
Podczas mistrzostw świata w 2003 Morgenstern wystąpił tylko na skoczni K–95. W swoim debiucie w imprezie tej rangi zajął 16. pozycję po skokach na 95,5 i 96,5 m. Podczas Turnieju Nordyckiego 2003 zajął 13. miejsce w Oslo, a w Lahti piąty raz w swojej karierze ukończył rywalizację w czołowej dziesiątce zawodów. W drugim konkursie na fińskiej skoczni zajął 13. miejsce. W klasyfikacji generalnej Turnieju Nordyckiego zajął 9. miejsce.
Sezon 2002/2003 zakończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej PŚ.
Sezon 2003/2004
W sierpniu 2003 wziął udział w pierwszym w swojej karierze Letnim Grand Prix. Zwyciężył dwa konkursy otwarcia w Hinterzarten (indywidualnie i drużynowo). W konkursie w Courchevel stanął na drugim stopniu podium. W Predazzo znalazł się na 8. miejscu, a w Innsbrucku zamknął drugą dziesiątkę. Ogółem zdobył 223 punkty i zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2003.
Sezon 2003/2004 zaczął od występów w Ruce, gdzie w pierwszym konkursie był dziewiąty. Następnego dnia przy silnie wiejącym wietrze doznał poważnego upadku. Popełnił błąd przy wybiciu z progu, następnie przekoziołkował ponad bulą i upadł na kręgosłup. Trafił do szpitala z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu. Oprócz tego złamał palec u ręki.
Do rywalizacji powrócił podczas 52. Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszy występ po pauzie zakończył na drugim miejscu, tuż za Sigurdem Pettersenem. W Bischofshofen był czwarty i na tej pozycji zakończył rywalizację w całym turnieju. W kilku następnych konkursach nie wypadł poza czołową dziesiątkę, przerywając tę serię dopiero w styczniu 2004 w Sapporo, gdzie znalazł się na miejscu siedemnastym.
W 2004 wziął udział w kolejnych mistrzostwach świata juniorów w Strynie. W konkursie drużynowym zdobył złoty medal. Indywidualnie zajął drugie miejsce, przegrywając złoty medal z Mateuszem Rutkowskim o 12,5 punktu. Pod koniec sezonu PŚ Morgenstern klasyfikowany był na odległych lokatach. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy zdobył brązowy medal z drużyną. Sezon zakończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ.
Sezon 2004/2005
W Letniej Grand Prix 2004 zajął czwartą pozycję w klasyfikacji ogólnej, nie wygrywając żadnego z turniejów indywidualnych. W listopadzie w Ruce zajął drugą i piątą lokatę. W Engelbergu i Garmisch-Partenkirchen przegrał z Janne Ahonenem. W Titisee-Neustadt był trzeci, ulegając także Jakubowi Jandzie. Na pozycji numer dwa znalazł się także podczas konkursu w Sapporo, przegrywając Kazuyoshim Funakim różnicą 0,1 punktu. Morgenstern był także w drużynie Austrii, która wygrała próbę przedolimpijską w Pragelato.
Podczas mistrzostw świata 2005 w Oberstdorfie reprezentacja Austrii z Morgensternem w składzie zdobyła dwa złote medale. Na skoczni normalnej pokonała Niemców, a na dużej Finów i Norwegów. Indywidualnie Morgenstern nie zdobył żadnego medalu.
Podczas Turnieju Nordyckiego 2005 zajął trzecie miejsce w konkursie w Lahti – za Mattim Hautamäkim i Roarem Ljøkelsøyem. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 7. miejsce.
Sezon 2005/2006
W LGP 2005 zajął trzecie miejsce, triumfując w Courchevel. W Zakopanem był drugi za Jakubem Jandą.
W 2006 w Garmisch-Partenkirchen znalazł się po raz pierwszy w karierze poza czołową trzydziestką konkursu (36. miejsce). W połowie stycznia w Kulm zdobył indywidualnie brązowy medal mistrzostw świata w lotach. W tym samym sezonie wziął udział w zimowych igrzyskach w Turynie. 18 lutego 2006 zdobył złoty medal olimpijski na dużej skoczni po skokach na odległość 133 i 140. Swojego rodaka, Andreasa Koflera, wyprzedził o 0,1 punktu. Drugi złoty medal zdobył w konkursie drużynowym. Indywidualnie na skoczni normalnej był dziewiąty.
Po zakończeniu igrzysk w Turynie zajmował wyłącznie miejsce w pierwszej dziesiątce konkursów, co zakończyło się dopiero trzynastą lokatą w Planicy. Ponadto Austria była niepokonana we wszystkich konkursach drużynowych. W klasyfikacji na koniec sezonu PŚ Morgenstern zajął piątą pozycję.
Sezon 2006/2007
Latem 2006 ograniczył się do trzech startów w Letniego Grand Prix, głównie z powodu operacji kontuzjowanego kolana. Jego najlepszym wynikiem było szóste miejsce w październiku w Oberhofie.
Sezon zimowy 2006/2007 rozpoczął od 22. miejsca w Ruce. W Lillehammer był trzeci, za Simonem Ammannem i Andreasem Küttelem. Zajął 2. miejsca w Innsbrucku (za Andersem Jacobsenem) oraz w Vikersund i Oberstdorfie (za Adamem Małyszem). W lutym 2007 podczas mistrzostw świata w Sapporo zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie został brązowym medalistą na obiekcie normalnym. Wyprzedzili go Adam Małysz i Simon Ammann. Do występów w Planicy jego szczytowym osiągnięciem było trzecie miejsce w Kuopio za Małyszem i Koflerem. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął szóstą lokatę.
Sezon 2007/2008
Latem 2007 po raz drugi w karierze wygrał klasyfikację Letniego Grand Prix.
W sezonie 2007/2008 wygrał sześć pierwszych konkursów PŚ, co było wyrównaniem rekordu Mattiego Hautamäkiego i Janne Ahonena. Próba pobicia tego wyniku podczas drugich zawodów w Engelbergu nie powiodła się – Morgenstern zakończył konkurs na najniższym stopniu podium. W 56. Turnieju Czterech Skoczni wygrał konkurs w Oberstdorfie. Ostatecznie zajął w całym turnieju 2. miejsce, przegrywając z Janne Ahonenem. W kolejnych konkursach Pucharu Świata regularnie stawał na podium. Wygrał trzy konkursy z rzędu (dwa w Sapporo i jeden w Libercu), powiększając swój dorobek zwycięstw w sezonie 2007/2008 do dziesięciu. Po tych zwycięstwach do końca sezonu nie stanął już na podium. Dziesięć zwycięstw i szesnaście miejsc na podium wystarczyło do zdobycia pierwszej w karierze Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
Sezon 2008/2009
W sezonie 2008/2009 zajął dwukrotnie miejsca na podium w zawodach PŚ. W klasyfikacji 57. Turnieju Czterech Skoczni zajął 8. miejsce, w klasyfikacji generalnej PŚ był 7. Na mistrzostwach świata w Libercu zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął miejsca 8. (normalna skocznia) i 10. (duża skocznia).
Sezon 2009/2010
W sezonie 2009/2010 ośmiokrotnie zajmował miejsca na podium w zawodach PŚ (w tym zwycięstwa w Bischofshofen i Sapporo). W klasyfikacji 58. Turnieju Czterech Skoczni zajął 6. miejsce, w klasyfikacji generalnej PŚ był trzeci. W tym samym sezonie wziął udział w zimowych igrzyskach w Vancouver. Zdobył tam trzeci w karierze złoty medal olimpijski – w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął miejsca 8. (normalna skocznia) i 5. (duża skocznia).
Sezon 2010/2011
Na rozpoczęciu letniego sezonu 2010 zdobył dwukrotnie drugie miejsce – w Hinterzarten i Courchevel. W Einsiedeln zajął 14. miejsce. W Zakopanem znalazł się na 6. i 5. miejscu. W Libercu ukończył konkurs na szóstej pozycji, a w Klinghental po raz trzeci w tym sezonie stanął na podium, zdobywając drugie miejsce. Z dorobkiem 383 punktów znalazł się na czwartym miejscu w klasyfikacji generalnej LGP.
Sezon zimowy 2010/2011 rozpoczął od konkursu w Ruce, gdzie zdobył drugie miejsce. W Kuopio zajął piątą pozycję. Po tym konkursie znajdował się na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, dzieląc ją z Mattim Hautamaekim. Następnie wygrał cztery konkursy z rzędu – w Lillehammer i Engelbergu. W trzecim konkursie w Engelbergu zdobył drugie miejsce.
Podczas 59. Turnieju Czterech Skoczni wygrał konkursy w Oberstdorfie i Innsbrucku, a w Bischofshofen zdobył drugie miejsce. Wyniki te dały mu jedyne w karierze zwycięstwo w klasyfikacji generalnej turnieju.
W kolejnych konkursach PŚ w Harrachovie dwukrotnie stał na podium – raz zdobył drugie i raz pierwsze miejsce. W Sapporo także udało mu się stanąć na podium – został tam sklasyfikowany na drugim i trzecim miejscu. 21 stycznia 2011 w Zakopanem po raz pierwszy od konkursu w Ga-Pa nie stanął na podium – zajął 5. miejsce. W Willingen znalazł się zaraz za podium, a w Klingenthal zaliczył swoje piętnaste podium w tym sezonie – zajął 2. miejsce. 5 lutego 2011 w Oberstdorfie i 12 lutego w Vikersund znalazł się w drugiej dziesiątce. Nazajutrz w tym samym miejscu zdobył piąte miejsce, podobnie w jak w Lahti. 18 marca 2011 w Planicy znów stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Finałowy konkurs sezonu zakończył na 7. miejscu
Łącznie w tym sezonie był szesnaście razy na podium zawodów PŚ (w tym siedem zwycięstw). Dzięki tym wynikom po raz drugi w karierze wygrał klasyfikację generalną PŚ.
Na mistrzostwach świata w 2011 zdobył cztery medale. Na skoczni normalnej osiągnął 101,5 m i 107,0 m i zdobył jedyny w karierze indywidualny złoty medal MŚ. Na dużej skoczni zajął 2. miejsce, przegrywając ze swoim rodakiem Gregorem Schlierenzauerem. Drużyna Austrii z Morgensternem w składzie zdobyła też złote medale w konkursach drużynowych na obu skoczniach.
Sezon 2011/2012
Sezon letni rozpoczynał Lotos Poland Tour (kolejno konkursy w Wiśle, Szczyrku i Zakopanem). W pierwszym konkursie tego cyklu zajął pierwsze miejscem, wyprzedzając Pawła Karielina i Gregora Schlierenzauera. Podczas drugiego konkursu znowu stanął na najwyższym stopniu podium, tym razem wyprzedzając swojego rodaka Gregora Schlierenzauera i Kamila Stocha. Na skoczni w Zakopanem wystąpił w konkursie drużynowym. Drużyna austriacka w składzie z Morgensternem wygrała, wyprzedzając Niemców i Rosjan. Dzień później w konkursie indywidualnym po raz trzeci triumfował w sezonie Letniego Grand Prix, tym samym wygrywając Lotos Poland Tour i wyprzedzając Gregora Schlierenzauera oraz Kamila Stocha. W kolejnych dwóch konkursach w Hinterzarten i Courchevel ponownie zajmował pierwsze miejsca. W Einsiedeln uzyskał drugi wynik zawodów, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem. Morgenstern nie wystąpił w azjatyckich konkursach w Hakubie i Ałmaty. 1 października 2011 wziął udział w konkursie w Hinzenbach, w którym uplasował się na 6. pozycji. Nie wziął udziału w finałowym konkursie Letniego Grand Prix 2011 w Klingenthal. Morgenstern po raz trzeci w karierze wygrał cykl Grand Prix, wyrównując rekord Adama Małysza.
W sezonie 2011/2012 kilka razy zajął miejsce na podium oraz 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni. Był to pierwszy sezon w jego karierze, w którym dwukrotnie nie awansował do drugiej serii zawpodów. Miało to miejsce w Zakopanem i w Oslo. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zdobył 1014 punktów i zajął siódme miejsce.
Sezon 2012/2013
Sezon letni 2012 Morgenstern rozpoczął od startu w zawodach FIS Cup 2012/2013 w rumuńskiej miejscowości Râșnov. Po skokach na 62,5 i 68,5 m zajął 4. miejsce, tracąc 23,9 pkt do zwycięzcy Jure Šinkovca[6].
Podczas sezonu zimowego 2012/2013 tylko 13 razy wystąpił w konkursach Pucharu Świata. W dwóch pierwszych startach w Lillehammer zajmował miejsca na podium. Po nieudanych konkursach w Wiśle i Zakopanem zrezygnował z udziału w zawodach i skupił się na treningu przed mistrzostwami świata. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme bronił złotego medalu wywalczonego dwa lata wcześniej w Oslo na skoczni normalnej. W konkursach indywidualnych zajął 5. i 16. miejsce. W konkursie drużyn mieszanych zajął drugie miejsce. Podczas zawodów drużynowych zdobył wraz z kolegami złoty medal. W czasie lądowania po drugim skoku Morgenstern nabawił się kontuzji kolana i nie pojawił się na skoczni do końca sezonu.
Sezon 2013/2014
Podczas sezonu 2013/2014 cztery razy zajmował miejsce na podium w zawodach PŚ. Po prawie dwóch latach wygrał konkurs Pucharu Świata w Titisee-Neustadt. 15 grudnia 2013, podczas drugiego z konkursów Pucharu Świata w Titisee-Neustadt uległ wypadkowi, w wyniku którego stracił przytomność. Badania wykazały złamany mały palec i mocne potłuczenia[7]. Zrezygnował z udziału w konkursach w Engelbergu, by przygotować się do 62. Turnieju Czterech Skoczni. Podczas turnieju nie wypadł z czołowej dziesiątki konkursów i zajął 2. miejsce w klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko z Thomasem Diethartem.
10 stycznia 2014 podczas treningu przed kwalifikacjami do konkursu Pucharu Świata na skoczni Kulm, Morgenstern uległ drugiemu w tym sezonie wypadkowi. Upadł tuż po wyjściu z progu, uderzając głową i barkiem w zeskok. Doznał urazu czaszki oraz płuc i cierpiał na zaniki pamięci[8]. Szóstego dnia po upadku opuścił szpital w Salzburgu i rozpoczął rehabilitację[9].
Po upadku nie wystartował w żadnych zawodach Pucharu Świata. Wziął jedynie udział w konkursach zimowych igrzysk olimpijskich w Soczi, podczas których zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym[10]. W sezonie letnim 2014 powrócił do treningów. 18 września 2014 roku w Stams oddał ostatni skok w karierze[11], a 26 września 2014 ogłosił zakończenie sportowej kariery[5].
Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów
Turniej | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Puchar Świata | 15 | 25 | 7 | 1 | 3 | 7 | 1 | 6 | 5 | 7 | 6 | 20 |
Puchar Świata w lotach | – | – | 7 | 3 | 18 | 18 | 9 | 5 | 11 | 7 | – | 17 |
Turniej Czterech Skoczni | 2 | 16 | 2 | 1 | 6 | 8 | 2 | 4 | 20 | 3 | 4 | 10 |
Turniej Nordycki | X | X | X | X | 3 | 8 | 6 | 17 | 1 | 8 | 9 | 9 |
Letnie Grand Prix | – | 22 | 1 | 4 | 52 | 7 | 1 | 26 | 3 | 4 | 1 | |
Turniej Czterech Narodów | X | X | X | X | 2 | 40 | 4 | 1 | – | X | X | X |
Indywidualnie
2006 Turyn/Pragelato | – | 9. miejsce (K-95), złoty medal (K-125) |
2010 Vancouver/Whistler | – | 8. miejsce (K-95), 5. miejsce (K-125) |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 14. miejsce (K-95), 40. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2006 Turyn/Pragelato | – | złoty medal[uwaga 1] |
2010 Vancouver/Whistler | – | złoty medal[uwaga 2] |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | srebrny medal[uwaga 3] |
Starty T. Morgensterna na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
9. | 12 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-95 | HS-106 | indywid. | 103,5 m | 99,5 m | 259,5 pkt | 7,0 pkt | Lars Bystøl |
1. | 18 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | indywid. | 133,0 m | 140,0 m | 276,9 pkt | – | |
1. | 20 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 1] | 129,5 m | 140,5 m | 984,0 pkt (267,5 pkt) | – | |
8. | 13 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-95 | HS-106 | indywid. | 102,0 m | 101,5 m | 258,5 pkt | 18,0 pkt | Simon Ammann |
5. | 20 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | indywid. | 129,0 m | 129,5 m | 246,7 pkt | 36,9 pkt | Simon Ammann |
1. | 22 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 2] | 135,5 m | 135,0 m | 1107,9 pkt (270,9 pkt) | – | |
14. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 97,5 m | 101,0 m | 251,6 pkt | 26,4 pkt | Kamil Stoch |
40. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 122,0 m | – | 106,3pkt | 172,4 pkt | Kamil Stoch |
2. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 3] | 129,0 m | 133,5 m | 1038,4 pkt (254,2 pkt) | 2,7 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2003 Val di Fiemme/Predazzo | – | 16. miejsce (K-95) |
2005 Oberstdorf | – | 18. miejsce (K-90), 15. miejsce (K-120) |
2007 Sapporo | – | 5. miejsce (K-120), brązowy medal (K-90) |
2009 Liberec | – | 8. miejsce (K-90), 10. miejsce (K-120) |
2011 Oslo | – | złoty medal (K-95), srebrny medal (K-120) |
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | 5. miejsce (K-95), 16. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2005 Oberstdorf | – | złoty medal (K-90)[uwaga 4], złoty medal (K-120)[uwaga 1] |
2007 Sapporo | – | złoty medal[uwaga 5] |
2009 Liberec | – | złoty medal[uwaga 6] |
2011 Oslo | – | złoty medal (K-95)[uwaga 7],złoty medal (K-120)[uwaga 7] |
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 8], złoty medal (K-120)[uwaga 9] |
Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
16. | 28 lutego | 2003 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | – | indywid. | 95,5 m | 96,5 m | 235,0 pkt | 44,0 pkt | Adam Małysz |
18. | 19 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,0 m | 89,5 m | 239,0 pkt | 17,0 pkt | Rok Benkovič |
1. | 20 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 4] | 100,0 m | 82,5 m | 970,5 pkt (230,0 pkt) | – | |
15. | 25 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 132,5 m | 128,0 m | 267,9 pkt | 45,3 pkt | Janne Ahonen |
1. | 26 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 1] | 135,0 m | 137,5 m | 1137,3 pkt (286,5 pkt) | – | |
5. | 24 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | indywid. | 122,0 m | 131,5 m | 255,3 pkt | 10,8 pkt | Simon Ammann |
1. | 25 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 5] | 126,0 m | 125,0 m | 1000,2 pkt (248,3 pkt) | – | |
3. | 3 marca | 2007 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-98 | indywid. | 95,0 m | 95,0 m | 254,5 pkt | 22,5 pkt | Adam Małysz |
8. | 21 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 101,5 m | 101,5 m[uwaga 10] | 260,5 pkt | 21,5 pkt | Wolfgang Loitzl |
10. | 27 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | indywid. | 129,0 m | –[uwaga 11] | 130,4 pkt | 10,9 pkt | Andreas Küttel |
1. | 28 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 6] | 123,0 m | 123,0 m | 1034,3 pkt (241,3 pkt) | – | |
1. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | indywid. | 101,5 m | 107,0 m | 269,2 pkt | – | |
1. | 27 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 7] | 105,0 m | 108,0 m | 1025,5 pkt (262,1 pkt) | – | |
2. | 3 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | indywid. | 133,0 m | 131,0 m | 277,2 pkt | 0,3 pkt | Gregor Schlierenzauer |
1. | 5 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 7] | 140,5 m | – | 500,0 pkt (141,0 pkt) | – | |
5. | 23 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 100 m | 100,5 m | 242 pkt | 10,6 pkt | Anders Bardal |
2. | 24 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż. mix[uwaga 8] | 99,5 m | 100,0 m | 986,7 pkt (256,1 pkt) | 24,3 pkt | Japonia |
16. | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 126,0 m | 125,5 m | 271,8 pkt | 24,0 pkt | Kamil Stoch |
1. | 2 marca | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 9] | 121,0 m | 129,5 m | 1135,9 pkt (281,5 pkt) | – |