To wspaniałe życie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
To wspaniałe życie (ang. It's a Wonderful Life) – amerykański film fantasy i dramat filmowy z 1946 roku na podstawie opowiadania The Greatest Gift Philipa Van Doren Sterna.
Gatunek | |||
---|---|---|---|
Rok produkcji | |||
Data premiery |
20 grudnia 1946 | ||
Kraj produkcji | |||
Język |
angielski | ||
Czas trwania |
130 minut | ||
Reżyseria | |||
Scenariusz |
Frances Goodrich | ||
Główne role | |||
Muzyka |
Dimitri Tiomkin | ||
Zdjęcia |
Joseph F. Biroc | ||
Scenografia |
Jack Okey | ||
Kostiumy |
Edward Stevenson | ||
Montaż |
William Hornbeck | ||
Produkcja | |||
Wytwórnia |
Liberty Films | ||
Dystrybucja | |||
Budżet |
3180000 USD | ||
Nagrody | |||
5 nominacji do Oscara | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Akcja filmu toczy się w fikcyjnym amerykańskim miasteczku Bedford Falls, krótko po II wojnie światowej. George Bailey (James Stewart) próbuje popełnić samobójstwo w Wigilię Bożego Narodzenia. Zwraca tym na siebie uwagę swojego anioła stróża – Clarence’a Odbody'ego, który zostaje wysłany, by mu pomóc. W retrospekcji, przedstawiającej aniołowi postać George’a, poznajemy historię jego życia, którą opowiadają dwaj aniołowie, Franklin i Józef. Poprzez te wydarzenia zarysowuje się portret głównego bohatera i wszystkich osób, na które miał wpływ.
To wspaniałe życie jest przykładem filmu kultowego, który uznanie zdobył dopiero po latach. W chwili premiery okazał się porażką – z powodu wysokich kosztów produkcji (ponad 3 mln dolarów), słabych wyników w box offisie[2] oraz chłodnego przyjęcia krytyków. Film zdobył 5 nominacji do Oscara, nie zdobywając ani jednej statuetki. Jego popularność wzrastała jednak z roku na rok, wraz z cyklicznymi powtórkami telewizyjnymi emitowanymi w okolicach Świąt Bożego Narodzenia. Po latach film został doceniony przez Amerykański Instytut Filmowy poprzez umieszczenie na liście 100 najlepszych amerykańskich filmów oraz poprzez zajęcie pierwszego miejsca na liście najbardziej inspirujących. Obecnie uważany za jeden z największych amerykańskich klasyków świątecznych. Krytycy często odnoszą się do niego, określając jako „jeden z niewielu filmów, które naprawdę warto oglądać co roku”[3].