Trafford Leigh-Mallory
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Trafford Leigh-Mallory (ur. 11 lipca 1892 w Mobberley, zm. 14 listopada 1944 w Alpach francuskich) – brytyjski wojskowy, oficer Królewskich Sił Powietrznych, pilot, dowódca alianckich sił powietrznych podczas kampanii w Normandii.
Trafford Leigh-Mallory w 1944 r. | |||
Air Chief Marshall | |||
Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1892 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 listopada 1944 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1914–1944 | ||
Siły zbrojne | |||
Stanowiska |
dowódca 8 Eskadry Lotniczej, | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
W czasie I wojny światowej służył jako pilot myśliwca i dowódca eskadry Królewskiego Korpusu Lotniczego. Pozostając po zakończeniu wojny w nowo utworzonych Królewskich Siłach Powietrznych, Leigh-Mallory pracował jako oficer sztabowy i szkoleniowy w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku, mając istotny wpływ na kierunki rozwoju RAF-u.
W przededniu wybuchu II wojny światowej był dowódcą 12 Grupy Myśliwskiej, a wkrótce po zakończeniu bitwy o Anglię objął dowództwo Grupy 11 Myśliwskiej, broniąc podejścia do Londynu. W 1942 r. został naczelnym dowódcą brytyjskiego lotnictwa myśliwskiego. W 1943 r. wybrano go głównodowodzącym Alianckich Powietrznych Sił Ekspedycyjnych, co uczyniło go dowódcą lotniczym podczas inwazji aliantów w Normandii.
W listopadzie 1944 r., w drodze na Cejlon, gdzie miał objąć stanowisko dowódcy sił powietrznych w południowo-wschodniej Azji, jego samolot rozbił się w Alpach francuskich, w wyniku czego Leigh-Mallory, jego żona i cała załoga zginęła[1]. Był jednym z najstarszych stopniem brytyjskich oficerów i najwyższym oficerem RAF-u, który zginął podczas II wojny światowej.