Twierdzenie Birkhoffa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Twierdzenie Birkhoffa – twierdzenie ogólnej teorii względności, opisujące własności rozwiązania równań Einsteina w próżni,
przy założeniu symetrii sferycznej: rozwiązanie to jest stacjonarne i asymptotycznie płaskie.
Opublikowane w 1923 przez amerykańskiego matematyka George’a D. Birkhoffa (znanego przede wszystkim z fundamentalnego wkładu do teorii układów dynamicznych), zostało w rzeczywistości po raz pierwszy, niezależnie, sformułowane dwa lata wcześniej przez Norwega, Jørga Tofte Jebsena[1].