Typ (teologia)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Typ – określenie w teologii chrześcijańskiej oraz egzegezie biblijnej, dotyczące różnych zagadnień, wydarzeń, osób lub obiektów ze Starego Testamentu, które są traktowane jako zapowiedź tego co miało nastąpić w Nowym Testamencie.
W najszerszym ujęciu teorii typologii, główny sens Starego Testamentu jest postrzegany jedynie przez dostarczanie typów dla Chrystusa i jego doktryny. Teoria ta sięga początków pierwotnego Kościoła, była bardzo popularna w późnym średniowieczu i nadal jest popularna, szczególnie w kalwinizmie. Najbardziej zauważalna jest obecnie w Kościele prawosławnym, gdzie typologia jest nadal powszechnym narzędziem egzegetycznym[1].
Św. Paweł pisze w jednym ze swych listów o sensie typicznym wydarzeń narodu wybranego podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej:
A wszystko to przydarzyło się im jako zapowiedź rzeczy przyszłych, spisane zaś zostało ku pouczeniu nas, których dosięga kres czasów.