Tõnu Lepik
estoński lekkoatleta, skoczek w dal / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tõnu Lepik (ur. 1 maja 1946 w Tallinnie[1]) – estoński lekkoatleta, skoczek w dal, medalista mistrzostw Europy i halowych mistrzostw Europy.
Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1946 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
193 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
W trakcie swej kariery lekkoatletycznej reprezentował ZSRR. Zajął 4. miejsce w skoku w dal na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze. Na kolejnych europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie zdobył srebrny medal za swym kolegą z reprezentacji Igorem Ter-Owanesianem[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku zajął 5. miejsce, ustanawiając swój rekord życiowy wynikiem 8,09 m[1].
Zdobył brązowy medal na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[3]. Zwyciężył na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu[4]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zajął 7. miejsce[5], a na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble 5. miejsce[6]. Był ósmy na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[7]. Wystąpił jeszcze na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, ale nie zakwalifikował się do finału[1].
Lepik był halowym mistrzem ZSRR w skoku w dal w 1967 i 1972[8].
Po zakończeniu kariery wyczynowej pracował przez wiele lat jako trener lekkoatletyczny[9].