Ukierunkowana złożoność
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ukierunkowana złożoność (ang. specified complexity) – pojęcie zapożyczone przez matematyka i teologa Williama Dembskiego, teoretyka koncepcji inteligentnego projektu od badacza biogenezy, Leslie Orgela[1], który użył go jako kryterium rozróżniania obiektów żywych od nieożywionych:
- „Krótko mówiąc, organizmy żywe wyróżnia ich ukierunkowana (zorganizowana) złożoność. Klasycznymi przykładami prostych, dobrze ukierunkowanych struktur są kryształy, ponieważ składają się z bardzo wielu jednakowych, jednolicie rozmieszczonych cząsteczek. Okruchy granitu albo przypadkowe mieszaniny polimerów są przykładami struktur złożonych, ale nieukierunkowanych. Kryształy nie spełniają kryterium życia, bo brak im złożoności, mieszaninom polimerów zaś brak ukierunkowania.”[potrzebny przypis]
Zdaniem Dembskiego natomiast ukierunkowana złożoność jest zbiorem cech obiektu, zjawiska będącego efektem działania inteligencji:
- „Pojedyncza litera w alfabecie jest specyficzna, ale nie złożona. Długa sekwencja losowo wybranych liter jest złożona, ale nieukierunkowana. Sonet Szekspira jest zarówno złożony, jak i ukierunkowany.”