Vanguard 3
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Vanguard 3 (właściwie: Vanguard 3C) – trzeci amerykański sztuczny satelita Ziemi, pomyślnie wystrzelony w ramach programu Vanguard. Uzyskane przez satelitę dane pozwoliły na określenie dokładnych, lokalnych wartości pola magnetycznego Ziemi i na określenie dolnej granicy pasów radiacyjnych. Zbudowany został przez Martin Co. i Naval Research Laboratory. Vanguard 3 pozostaje na orbicie okołoziemskiej, której trwałość szacuje się na 300 lat.
Inne nazwy |
Vanguard 3C, | ||
---|---|---|---|
Indeks COSPAR |
1959-007A | ||
Indeks NORAD |
00020 | ||
Państwo | |||
Zaangażowani |
Martin, Naval Research Laboratory | ||
Rakieta nośna | |||
Miejsce startu | |||
Orbita (docelowa, początkowa) | |||
Perygeum |
512 km | ||
Apogeum |
3744 km | ||
Okres obiegu |
129,7 min | ||
Nachylenie |
33,3° | ||
Mimośród |
0,189872 | ||
Czas trwania | |||
Początek misji |
18 września 1959 05:20 UTC | ||
Koniec misji |
11 grudnia 1959 | ||
Wymiary | |||
Kształt |
kulisty | ||
Wymiary |
śr. 50,8 cm | ||
Masa całkowita |
22,76 kg[1] | ||
|
Vanguarda 3 udało się wynieść dopiero za trzecim razem, stąd jego oznaczenie C. Dwa poprzednie statki, Vanguard 3A, Vanguard 3B, nie osiągnęły docelowej orbity z powodu awarii rakiet nośnych Vanguard.