Wacław Alchimowicz
Oficer Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wacław Kazimierz Alchimowicz ps. „Kazik”, „Romek”, „Wir”, „Andrzej” (ur. 6 maja 1914 w Kramniku, zm. 11 lutego 1948 w Warszawie) – podchorąży rezerwy artylerii Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej, żołnierz Armii Krajowej i partyzantki radzieckiej na Wileńszczyźnie, funkcjonariusz MBP w Warszawie.
Luty 1947 | |||
kapitan | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1936–1948 | ||
Siły zbrojne | |||
Jednostki |
3 Pułk Artylerii Ciężkiej | ||
Stanowiska |
- zastępca dowódcy kompanii Wasiliszki; | ||
Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa, | ||
Późniejsza praca |
- kierownik Referatu Wojskowego przy zarządzie Republikańskim ZPP w Wilnie; | ||
Odznaczenia | |||
|
Współpracował ze Zrzeszeniem Wolność i Niezawisłość, 5 maja 1947 aresztowany przez MBP. Wyrok śmierci z art. 7, art. 13 § 2 i art. 1 § 2 i 3 oraz art. 6 (Dz.U. z 1946 r. nr 30, poz. 192). Stracony 11 lutego 1948 w więzieniu na Mokotowie w Warszawie. Zrehabilitowany 27 listopada 1991 r.[1][2]