Wewnątrzsterowność
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wewnątrzsterowność – cecha osobowości przejawiająca się poleganiem na własnych sądach i samodzielnością w podejmowaniu decyzji[1]. Jest ona przeciwstawiana zewnątrzsterowności. Polskie słowo "wewnątrzsterowność" jest tłumaczeniem z języka angielskiego dwóch odrębnych terminów z zakresu nauk społecznych: "inner-direction" Davida Riesmana oraz "inner containtment" Waltera Recklessa. Terminy te nie powinny być mylone.