Wiatr od morza
powieść Stefana Żeromskiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wiatr od morza – książka Stefana Żeromskiego. Ukazała się w 1922 roku. Żeromski otrzymał za nią Nagrodę im. Orzeszkowej, Państwową Nagrodę Literacką (Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego)[1]. Książka doczekała się ponad dziesięciu wydań[2].
Książka jest zbiorem niepowiązanych ze sobą form literackich, takich jak opowiadania, bajki, biografie, reportaże czy relacje historyczne, których wspólnym elementem jest temat Pomorza, i diabła Smętka, znanego z legend kaszubskich i mazurskich[2]. Książka jest uznawana za literacki argument za dostępem Polski do morza i polskością germanizowanego Pomorza. Z tego też powodu książka była ostro atakowana przez niemiecką krytykę i być może miała wpływ na decyzję Komitetu Noblowskiego, który przyznał nagrodę Nobla mniej kontrowersyjnemu Władysławowi Reymontowi[3][4][1].
Jeden z rozdziałów książki opisuje historię Krystyny Ceynowej, ostatniej osoby w Polsce, która poniosła śmierć w wyniku oskarżenia o czary[5].
Książka była ekranizowana w 1930 r. filmem o tym samym tytule[6].
Tytuł książki zainspirował m.in. nazwę Pomorskiej Nagrody Literackiej „Wiatr od morza”[7].