Wirus wścieklizny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wirus wścieklizny – wirus z rodzaju Lyssavirus, wywołujący wściekliznę. Jego ogólne właściwości morfologiczne są typowe dla wirusów z tej rodziny. Średnica wirionu wynosi 75-80 nm, długość w zależności od zjadliwości szczepu od 120 do 300 nm. Jest oporny na działanie wielu czynników fizycznych i chemicznych; ginie po 5 dniach w temp. 37 °C; jest oporny na procesy gnilne. Jest wrażliwy na formalinę, fenol, etanol, mydła i detergenty. Wirus wścieklizny można namnażać, zakażając zwierzęta laboratoryjne, zarodki kurze i kacze, hodowle komórkowe. Po wielokrotnych pasażach (ponad 180) uzyskuje się wirus ustalony (ang. fixed), pozbawiony zjadliwości dla psów i człowieka. Wirus wykazuje właściwości neurotropowe. Glikoproteina osłonki wirusa ma zdolność blokowania receptorów acetylocholinowych komórek nerwowych. Na zakażenie wrażliwi są ludzie i wszystkie ssaki, a także ptaki. Rezerwuarem wirusa są wolno żyjące zwierzęta, głównie lisy, skunksy (Ameryka Północna) i nietoperze[5].
Systematyka | |||
Grupa |
Grupa V | ||
---|---|---|---|
Rząd |
Mononegavirales[1] | ||
Rodzina | |||
Podrodzina |
Alpharhabdovirinae[1] | ||
Rodzaj |
Lyssavirus[1] | ||
Gatunek |
Lyssavirus rabies (dawn. Rabies lyssavirus, Rabies virus)[1] | ||
Cechy wiralne | |||
Skrót | |||
Kwas nukleinowy | |||
Liczba nici | |||
Liczba segmentów |
bez segmentów[2] | ||
Polaryzacja kwasu nukleinowego | |||
Wywoływane choroby | |||
|