Witold Wróblewski (geograf)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Witold Adolf Wróblewski (ur. 1839 w Grodnie, zm. 1 listopada 1927 w Warszawie) – polski geograf, nauczyciel i pedagog.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Ukończył studia z nauk przyrodniczych na Uniwersytet w Kijowie. Zamieszkał w Warszawie i tam przez ponad 60 lat był pedagogiem. Pracował jako nauczyciel geografii[1] i przyrody. Do 1890 roku wykładał geografię handlową w Szkole Handlowej im. Leopolda Kronenberga w Warszawie[2]. W 1901 został dyrektorem oraz firmowym właścicielem sześcioklasowej Szkoły Realnej w Warszawie, przekształconej w 1918 na Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego i pełnił funkcję dyrektora do śmierci w 1927.
Był współzałożycielem Towarzystwa Krajoznawczego, zasiadał w jego zarządzie, przewodniczył komisji wydawniczej. Współpracował przy tworzeniu „Słownika Geograficznego”, czasopisma „Wszechświat”, „Ziemia”.
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].
Opublikował pracę pt. Jeziora Święciańskie: Wiszniewskie, Świrskie i Narocz (1883)[4].
Zmarł 1 listopada 1927. Został pochowany na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kwatera 193, rząd 1, miejsce 5)[5].