Wittfeld (wagon akumulatorowy)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wagony akumulatorowe systemu Wittfelda – określenie wagonów akumulatorowych skonstruowanych we wrocławskich zakładach Breslauer Aktiengesellschaft für Eisenbahn – Waggenbau und Maschinenbau – Anstalt w 1907 roku pod kierunkiem pruskiego inżyniera Gustava Wittfelda.
Ma 090802 w Parowozowni Skierniewice | |||
Kraj produkcji | |||
---|---|---|---|
Producent |
Breslauer Aktiengesellschaft für Eisenbahn – Waggenbau und Maschinenbau – Anstalt | ||
Lata budowy |
1908–1914 | ||
Układ osi |
2A+2A | ||
Układ wagonów |
s+d | ||
Wymiary | |||
Masa służbowa |
53,2 – 68,3 t | ||
Długość |
25 610 – 25 650 mm | ||
Szerokość |
3025 mm[2] | ||
Wysokość |
3772 mm[2] | ||
Średnica kół |
1000 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja |
akumulatorowa | ||
Typ silników |
szeregowe, 4-biegunowe | ||
Liczba silników |
2 x 59 – 66 kW | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Prędkość konstrukcyjna |
50-60 km/h | ||
Parametry użytkowe | |||
Liczba miejsc siedzących |
2 klasa: brak lub 8 | ||
Liczba miejsc ogółem |
108 | ||
|
W latach 1908 – 1914 różne fabryki wyprodukowały na zlecenie pruskich kolei państwowych („KPEV”) łącznie 171 zespołów trakcyjnych złożonych z dwóch bądź trzech wagonów, przeznaczonych pierwotnie do obsługi drugorzędnych linii kolejowych.
Po I wojnie światowej w ramach reparacji wojennych 20 zespołów systemu Wittfelda trafiło do Polskich Kolei Państwowych. Na polskich kolejach zostały skreślone z inwentarza na początku lat 50. XX wieku. Pozostałe zespoły wagonów akumulatorowych były eksploatowane w Niemczech Zachodnich do 1964 roku. Niektóre wagony zostały przeznaczone na tabor gospodarczy. Ostatni zachowany na świecie pojazd tego typu został odbudowany staraniem Polskiego Stowarzyszenia Miłośników Kolei przez ZNTK w Łapach i od 1995 roku jest eksponowany w skansenie kolejnictwa Parowozownia Skierniewice.