Województwo kieleckie (1975–1998)
dawne województwo w Polsce (1975–1998) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Województwo kieleckie (1975–1998)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Województwo kieleckie – województwo powołane do życia w myśl reformy administracyjnej wprowadzonej 1 czerwca 1975[1]. W czasie reformy administracyjnej w 1999 zostało zlikwidowane. Po reformie większa część jego obszaru znalazła się w województwie świętokrzyskim ze stolicą w Kielcach, a reszta w województwie małopolskim.
Ten artykuł dotyczy województwa z lat 1975–1998. Zobacz też: inne województwa z siedzibą w Kielcach. |
| ||||
1975–1998 | ||||
| ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Data powstania |
1 czerwca 1975 | |||
Data likwidacji |
31 grudnia 1998 | |||
Siedziba wojewody i sejmiku | ||||
Powierzchnia |
9211 km² | |||
Populacja (1998) • liczba ludności |
| |||
• gęstość |
122,9 os./km² | |||
Tablice rejestracyjne |
KI, KE, KJ | |||
Położenie na mapie Polski |
28 maja 1975 weszła w życie ustawa o dwustopniowym podziale administracyjnym państwa. Polska została podzielona na 49 województw. W 1993 województwo kieleckie miało 1 135 500 mieszkańców[2]. Składało się wówczas z 80 gmin, a na jego terenie znajdowało się 19 miast[2].
Od wschodu graniczyło z województwem tarnobrzeskim, od południa z tarnowskim i krakowskim, od zachodu z katowickim, częstochowskim i piotrkowskim, a od północy z województwem radomskim.
Z obszarem 9,2 tys. km² województwo kieleckie zajmowało szóste miejsce w kraju pod względem powierzchni[3].