Województwo łódzkie (1945–1975)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo łódzkie 1945–1975 – jednostka administracyjna Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej istniejąca w latach 1945–1975 ze stolicą w Łodzi, która stanowiła osobną jednostkę stopnia wojewódzkiego. Powstała poprzez reaktywację 22 sierpnia 1944 r. dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 21 sierpnia 1944 r. o trybie powołania władz administracji ogólnej I i II instancji[1] przedwojennego województwa łódzkiego. 18 sierpnia 1945 wydzielono z województwa łódzkiego miasto Łódź, które stało się miastem na prawach województwa. Pierwszym powojennym wojewodą został Jan Dąb-Kocioł[2].
Ten artykuł dotyczy województwa łódzkiego w latach 1945–1975. Zobacz też: województwo łódzkie. |
Szybkie fakty Państwo, Siedziba wojewody i sejmiku ...
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba wojewody i sejmiku | |||||
Powierzchnia |
17 098 km² | ||||
Populacja (31 XII 1974) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
98 os./km² | ||||
Podział administracyjny | |||||
| |||||
Położenie na mapie Polski |
Zamknij