Wojna domowa w Salwadorze
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna domowa w Salwadorze – konflikt zbrojny trwający od 1979 do 1992 roku w Salwadorze pomiędzy juntą rządzącą krajem a lewicowymi partyzantami skupionymi od 1980 roku w organizacji Front Wyzwolenia Narodowego im. Farabunda Martíego[2]. Przyczyną konfliktu był zamach stanu z 1979 roku i dokonana przez armię masakra cywili protestujących przeciwko juncie[3]. Strona rządowa była wspierana przez Stany Zjednoczone rządzone przez Jimmy’ego Cartera a następnie Ronalda Reagana, co pozwoliło stronie rządowej na kontynuowanie walk aż do początku lat dziewięćdziesiątych. Konflikt charakteryzował się licznymi nadużyciami praw człowieka, celowym terroryzowaniem ludności cywilnej przez szwadrony śmierci oraz aktywnym uczestnictwem dzieci żołnierzy[4]. W latach 90. pod kierownictwem ONZ rozpoczęto rozmowy pokojowe między partyzantami a rządem które zakończyły się w 1992 roku podpisaniem układu pokojowego[5].
zimna wojna | |||
Czas |
15 października 1979 – 16 lutego 1992 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
zamach stanu, | ||
Wynik |
mediacje ONZ, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
brak współrzędnych |