Wojna kolonialna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna kolonialna – rodzaj wojny prowadzonej z rodzimą ludnością danego obszaru w celu utworzenia kolonii lub zdobycia istniejących kolonii innych państw, charakterystyczny dla kolonializmu epoki nowożytnej[1].
Ten artykuł należy dopracować |
Pojęcie wojny kolonialnej to ogólny termin, odnoszący się do różnych konfliktów, toczonych w wyniku przejmowania terytoriów zamorskich przez obce mocarstwa, tworzące następnie kolonie. Określenie znajduje użycie zwłaszcza w przypadku wojen toczonych w XIX wieku między armiami europejskimi w Afryce, Azji, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Oceanii przeciw autochtonom. Podboje kolonii można podzielić na dwa etapy:
- Okres krótkich, regularnych działań wojennych między najeźdźcą a siłami tubylców, które w porównaniu z najeźdźcą były zazwyczaj mniej liczne i gorzej uzbrojone.
- Okres walki partyzanckiej, kiedy w celu przygotowania terytorium do wprowadzenia nowych osadników mocarstwo podejmowało operacje przeciwdziałające powstaniom. Gdy podbijające ziemie mocarstwo ustanowiło swój przyczółek na nowo podbitym terenie, rozpoczynało wyprawy na sąsiednie terytoria w odwecie za opór lub w celu zneutralizowania potencjalnych wrogów. Wojny kolonialne mogły skutkować również dekolonizacją.