Wojsko ordynackie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojsko ordynackie, chorągwie ordynackie – oddziały wojskowe wystawiane i utrzymywane na potrzeby Rzeczypospolitej Obojga Narodów przez ordynacje magnackie w XVI-XVIII wieku. Ordynacja była majątkiem niepodlegającym podziałowi, co zapobiegało rozdrabnianiu wielkich fortun. Przywilej ten był nadawany przez króla i zatwierdzany przez sejm w zamian za obowiązek wystawiania i utrzymywania określonej (każda ordynacja miała inną umowę) liczby żołnierzy. Wojska ordynackie przeznaczone były na załogi ważnych twierdz znajdujących się na obszarach ordynacji (na przykład Dubno, Zamość, Słuck), a w czasie wojny część z nich była zobowiązana stawić się pod rozkazy hetmana. Pomimo tego wojska ordynackie rzadko brały udział w działaniach polowych[1][2].
- Osobny artykuł: Ordynacja rodowa.