Wojskowość Tatarów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojskowość Tatarów – całokształt zagadnień dotyczących instytucji wojskowych wszystkich Tatarów prowadzących walki z Wielkim Księstwem Litewskim, a później Rzeczpospolitą w czasach istnienia Chanatu Krymskiego.
Wojsko Tatarów miało strukturę prawie homogeniczną, gdyż była to niemal wyłącznie jazda. Jednorodność wymusiła jednak, iż specyficzna taktyka tej jazdy została doprowadzona do perfekcji. Już sam sposób siedzenia na koniu wyprzedzał epokę. Tatarzy dosiadali konia na krótkich strzemionach, gdyż było to odpowiednie do konnego łucznictwa, a jednocześnie jeździec mógł sobie pozwolić na przeskakiwanie ze zmęczonego konia na luzaka (luźnego, nie obciążonego konia), którego prowadził za uzdę[1][2][3].
Są oni wszyscy bardzo zręczni i dzielni na koniu, lecz źle go dosiadają, gdyż nogi mają całkiem podkurczone i sami są bardzo pochyleni. Siedzą na tych koniach, jak małpa na charcie, niemniej biegle się nimi posługują ...[2]